Twitter als koffieautomaat

Ik heb het al eens eerder laten vallen: ik twitter. Ik zeg dat nog steeds met enige schroom want in mijn familie-, vrienden- en kennissenkring zijn er maar heel weinig mensen die mij op dat punt volgen, letterlijk noch figuurlijk. Ik moet ook altijd in de verdediging, want wat ik dáár nou toch aan vind, dat getwitter? Lekker belangrijk om te weten dat Jeanet vanavond spaghetti gaat maken of dat Wilco weer eens in de file staat. En, de meest gehoorde opmerking: ‘Waar haal je in hemelsnaam de tijd vandaan? Ik kan al nauwelijks mijn e-mail bijhouden.’ Goed, ik leg het nog één keer uit en daarna begin ik er nooit meer over. Dan moet je zelf maar weten wat je allemaal mist.

Als thuiswerkend zzp’er gaat veel van de sociale interactie die mensen in een kantoor of fabriek elke dag beleven, aan mij voorbij. Dienstmededelingen, geroddel, slap geouwehoer maar ook emoties, pijn, verdriet en euforie… ze worden allemaal uitgewisseld bij de koffieautomaat. Ankie van de postkamer praat over die mooie advocatenserie op televisie, Koen vertelt over de begrafenis van zijn oom en Wim legt uit hoe je courgettesoep maakt.

Naar een recept voor courgettesoep

Maar hier in huis houdt alleen hond Joop mij overdag gezelschap. Een trouwere vriend is nauwelijks te vinden, daar niet van. Maar hij lust geen courgettesoep, ziet wel tv maar kijkt er niet naar, en begrafenissen zeggen hem ook al niks. Als ik tijdens een schrijfklus even de zinnen wil verzetten, log ik in op twitter. Dat is mijn koffieautomaat. 

Hier lees ik de boodschappen van mensen die ik interessant genoeg vind om te volgen. Ze vertellen dat de nieuwe van PJ Harvey geweldig is of laten weten dat Bas Heijne een fantastische column heeft geschreven over de ‘Ziekte die Holland heet’ (zie http://tinyurl.com/469rneh, lezen!). 

De nieuwe PJ Harvey,
direct luisteren op Spotify!

Een ander beschrijft de toestand in Christchurch na de aardbeving of verwijst je naar een makkelijk recept voor… courgettesoep. De links worden er direct bijgeleverd en je bent meteen waar je wezen moet. Het is een boude uitspraak maar ik durf te beweren dat de mensen die zich bij mijn koffieautomaat verzamelen grosso modo meer te bieden hebben die dan die bij de jouwe. In rap tempo weet ik wat er speelt in Nijmegen, Gelderland, Nederland, Europa en de wereld. Kost dat tijd? Ja en nee. Als je alles wilt zien, lezen en horen waarover getwitterd wordt, dan ben je wel even bezig ja. Selectief zijn is dus het devies. Maar anderzijds: de krant lezen kan in de helft van de tijd omdat ik alleen nog de achtergrondverhalen consumeer. Het feitelijke nieuws heb ik al lang achter de kiezen.  

Weblog van Henrico Prins
vanuit Nieuw-Zeeland

Ik hoef ook niet meer naar Uitzending Gemist om Pauw & Witteman te zien, want ik heb in allerlei tweets (van mensen van wie ik weet wat ik aan ze heb) al gelezen dat de uitzending weer slaapverwekkend was. Hoppa, scheelt ook weer 50 minuten. Of ik lees dat het concert van The Decemberists al uitverkocht is… bespaart me een gang naar de boekingsprocedure bij Live Nation. Zo win ik soms meer tijd dan ik kwijtraak bij mijn koffieautomaat. 

In eerste instantie volg je op twitter de mensen waarmee je ‘iets hebt’. Omdat ze hetzelfde werk doen als jij, gelijksoortige interesses hebben of omdat hun humor je bevalt. Zeker zo boeiend is het om hun tegenpolen te volgen. Omdat je ook wel eens de andere kant van een onderwerp wilt vernemen. Niets is zo saai als de hele dag maar bevestigd te worden in je standpunten door gelijkgestemden. En dus worden er bij de koffieautomaat ook wel eens dingen verteld die het bloed onder je nagels vandaan halen, die je moedeloos maken of die je frustreren. Maar die je vervolgens wel weer prikkelen en je dwingen scherper na te denken over het onderwerp in kwestie. Kortom: de agora uit de Griekse oudheid heet nu twitter.

En dan heb ik het nog niet eens gehad over de zakelijke kant: dat ik er al wat schrijfopdrachten heb opgedaan, ontwikkelingen in het veld kan bijhouden, inspiratie opdoe bij anderen… Tja.

Voor wie zich nu héél stiekem misschien toch eens wil verdiepen in twitter – niemand hoeft het te weten! - is er bijvoorbeeld ‘De kleine Twitter voor Dummies’ van Raymond Janssen. Die ken ik. Van twitter.