Als consumenten je smekend vragen of je toch alsjeblieft een winkel in hun woonplaats wilt openen, doe je als bedrijf iets heel erg goed. Zo kan Steve Jobs een stad intens gelukkig maken met een Apple Store. Maar de laatste tijd klinkt ook steeds vaker de roep om please, please, please een Starbucks. Het Amerikaanse koffieconcern heeft in Nederland nog maar een handjevol winkels maar maakt zich nu op voor een heus offensief. Douwe Egberts kan zijn borst nat maken.
Tja, Starbucks. In de grote Amerikaanse en Canadese steden zitten er soms vier bij elkaar aan hetzelfde kruispunt: op elke hoek één. McDonald’s is er niks bij. Apple en Starbucks lijken voor elkaar gemaakt. Beide giganten slagen erin te appelleren aan het young, urban people-gevoel bij de under forties. In een typisch Amerikaanse Starbucks zitten jonge, slimme jongens en meisjes – studenten meestal - relaxed met hun MacBook of iPad te werken want er is gratis wifi. Dan loop je het risico dat ze er een hele ochtend blijven hangen op één mocha, maar hé, een sympathieke uitstraling is goud waard in marketingkringen. Starbucks spreekt je rechtstreeks aan. Op het toilet hangen posters waarop staat hoeveel bomen jij als klant van Starbucks gered hebt door koffie te drinken uit hun speciale, duurzaam geproduceerde bekers. Die eer komt je ook echt toe: ‘Well done, you!’
Is Starbucks zo bijzonder? De frappuccino is een traktatie, eerlijk is eerlijk. Een heerlijke beker ijskoffie die het geweldig doet op warme dagen en die echt iets toevoegt aan het Nederlandse koffielandschap. Voor de rest is de koffie er vooral koffie. De koffiepolitie wil ons voortdurend anders doen geloven. Dat zijn mensen die thuis over een geavanceerde espressomachine beschikken, meestal een fraai staaltje peperduur glimmend design zoals een Jura Impressa of een Gagga Titanium. Wie zo’n ding heeft, zal met het nodige dédain neerkijken op hen die zich behelpen met zo’n vréééselijk Senseo-apparaat. Ach, ach, de onwetende massa weet niet wat hij mist.
Dat kan allemaal wel zijn, maar ik vind koffie uit de Senseo lekker. Lékker, ja! Mijn Senseokoffie wordt opgevangen in een fatsoenlijke mok en is in twintig tellen klaar. Ik hoef geen koffiefabriekje aan te zetten dat vervolgens vijf minuten maalt, reutelt, zucht, steunt, pruttelt en uiteindelijk klaarkomt als een oude man om het vocht in een minuscuul kopje te druppelen.
De Senseo. Philips meende een tijdje geleden een nieuw model op de markt te moeten brengen: de vierkante Quadrante. Mooi is de argumentatie die aan de komst van het ding gehangen is. Want, je wist het niet maar het is zo, de mensheid is te verdelen in vierkante en ronde persoonlijkheden. Ben je rationalist en analytisch ingesteld? Denk je in structuren en ben je behoorlijk rechtlijnig? Dan ben je een vierkante persoonlijkheid en heb je dringend behoefte aan de Quadrante. Barack Obama is zo iemand. Wie zachtere eigenschappen heeft als empathie en intuïtie is juist een ronde persoonlijkheid en moet het klassieke ronde model hebben. Nelson Mandela is daar dan weer een goed voorbeeld van. Wie me niet gelooft moet eens kijken op http://www.senseo.nl/Coffee%20Break/Pages/VierkantIsHip.aspx
De Quadrante is een stuk duurder dan de ronde Senseo. Dat kan wel kloppen want, zo stelt ook Douwe Egberts, vierkant is hip! En rond is dus kennelijk uit. Gezien de tijdgeest had ik al zo’n koffiebruin vermoeden.
